(vermoord 1355), de rampspoedige minnares van prins Pedro van Portugal, heeft in haar lotgevallen een rijke stof geleverd voor de beoefenaars der dichtkunst (Ferreira, Camoës, Calderón). Haar vader, Pedro Fernandez de Castro, had haar aan het hof gebracht van Constantia, de gemalin van dom Pedro, waar deze haar ontmoette en door haar bekoord werd.
Inés werd verbannen door koning Alfonsus IV, maar na de dood van Constantia (1345) leefde ze openlijk met prins Pedro te Coimbra. Vier zoons werden hun geboren. Aan het hof van de koning waren echter velen afgunstig op de toenemende invloed van de familie der Castro’s. Inés’ broeders waren zeer machtig en enigen wilden daaraan een einde maken door de val der favoriete.
De koning werd tegen dom Pedro opgestookt en ging Inés bezoeken; bij dit bezoek, maar enigszins tegen de wil van de koning, werd zij laaghartig vermoord. Dom Pedro was afwezig, maar zon op wraak, kwam in opstand tegen zijn vader en toen hij 2 jaar later Alfonsus IV als koning opvolgde, kon hij zijn plan verwezenlijken: de naar Castilië gevluchte moordenaars van Inés werden hem uitgeleverd en op de gruwelijkste wijze omgebracht. Het verhaal, dat hij het lijk van zijn beminde op de troon liet plaatsen, om haar als koningin door haar eigen moordenaars te doen huldigen, is een legende. Nochtans liet hij haar verheerlijken op een prachtig grafmonument dat nu nog in de abdij van Alcobatja te zien is.PROF. DR C. VERLINDEN.
