(1) gezichtseinder of kim, de schijnbare grenslijn tussen hemel en aarde. Is het uitzicht onbelemmerd, als op zee, dan is de horizon een cirkel om de waarnemer als middelpunt.
De straal van deze cirkel is des te groter naarmate de waarnemer zich hoger boven het aard- of zeeoppervlak bevindt. Is h de hoogte van de waarnemer boven het zee-niveau in meters, dan zal de straal van de cirkel, d.i. dus de afstand tot de waargenomen horizon, 3.85 V h km bedragen. Bij de bepaling van deze formule is rekening gehouden met de straalbreking in de atmosfeer.Onder het vlak van de horizon, het horizontale vlak of het waterpasvlak, verstaat men het vlak door de waarnemer gebracht loodrecht op de richting van het schietlood. De waargenomen horizon of kim ligt iets onder dit vlak; de hoek, die de richting naar de kim er mee maakt, noemt men kimduiking. Ook deze is natuurlijk groter naarmate de waarnemer zich hoger boven het zee-niveau bevindt.
Onder kunstkim of kunsthorizon verstaat men een toestel, dat gelegenheid geeft om de hoogte van een hemellichaam te meten boven een horizontaal vlak. Men kan dat bijv. bereiken door een hemellichaam zich te laten spiegelen in een kwikoppervlak en de hoek te meten tussen de richting, waarin men het hemellicht zelf ziet en die van zijn spiegelbeeld.
(2) in de leer der perspectief (z beschrijvende meetkunde) de snijlijn van het horizontale vlak door het oog met het tafereel.
