De eerste vijf boeken van het O.T., de zgn. Thorah (= wet), heten reeds bij Tertullianus en Origenes pentateuch. Penta-teuch wil zeggen vijfdelig boekwerk (Grieks teuchos = boekdeel). Die indeling is zeer oud: ook het Psalmboek is vijfledig en zou dus (al is dit niet gebruikelijk) met dezelfde term kunnen worden aangeduid.
De uitdrukking „Hexateuch” echter is pas een schepping der modeme bijbelcritiek: het zesdelige werk (Grieks hex = zes). Een der eersten, die deze term voor de vijf boeken van Mozes en het boek Jozua hebben gebezigd, was Abr. Kuenen in zijn Hist. Cr. Onderzoek I (2de dr., 1887), blz. 8: „Daarentegen worden hier de Thora en het boek Jozua . . . door een gemeenschappelijken naam, de Hexateuch, aangeduid, en wel niet slechts, omdat zij, naar den inhoud, bij elkander behooren en één geheel uitmaken, maar ook omdat ze produkten zijn van één en hetzelfde litterarisch proces”.Lit.: G. v. Rad, Das formgeschichtl. Problem d. Hexateuchs (1938); C. A. Simpson, The Early Traditions of Israël: a Critical Analysis of the Pre-Deuteronomic Narrative of the Hexateuch (Oxford 1948).
