Duits Indoloog (Berlijn 8 Sept. 1891), studeerde Sanskrit en vergelijkende godsdienstgeschiedenis te Tübingen, Bonn, München en Berlijn, promoveerde in 1914 te Bonn op proefschrift Die Lehre vom Karman in der Philosophie der Jainas en werd in 1918 aan dezelfde universiteit privaatdocent, in 1924 assistent-professor te Berlijn, in 1928 gewoon hoogleraar te Königsberg en na Wereldoorlog II te Tübingen (1946). Hij werkt bij voorkeur op het gebied van de Indische godsdiensten, zowel Boeddhisme als Jaïnisme en Hindoeïme en op dat der Indische wijsbegeerte, waar de systemen van Vallabha, Sankara en Madhva zijn bijzondere belangstelling gaande maken.
Bibl. (o.a.): Der Hinduïsmus (München 1922); Der Jainismus (Berlin 1925); Die Literaturen Indiens, in: Handb. d. Lit.wiss. (Potsdam 1926-’29); Der Buddhismus in Indien und femen Osten (Berlin 1936); Die Religionen Indiens (Stuttgart 1943, heruitg. van: Brahma und Buddha 1926); Die Indische Welt als Erscheinung und Erlebnis (Baden-Baden 1948).
