Duits chemicus (Höchst aan de Main, 27 Juli 1881 - München 31 Mrt 1945), studeerde scheikunde en geneeskunde te Lausanne en Marburg. Na gepromoveerd te zijn in de chemie te Marburg (1904) en in de medicijnen te München (1908), werkte hij eerst in een kliniek te München, daarna aan het Chemisch Instituut te Berlijn en vestigde zich in 1912 te München als privaatdocent in de interne geneeskunde.
In 1916 werd hij hoogleraar in de medische chemie te Innsbruck, twee jaar later te Wenen. Sinds 1921 is hij hoogleraar in de organische chemie aan het polytechnicum te München. Hij heeft vooral onderzocht de chemische eigenschappen van het bloed en de chemische samenstelling der pyrrolen. Hiervoor kreeg hij in 1930 de Nobelprijs voor scheikunde.Bibl. (met H. Orth): Die Chemie des Pyrrols (2 dln, 1934-’40).
