is de benaming, waaronder de Engelsen de bewoners van Nepal begrijpen, hoewel het eigenlijk de naam is van de Hindoe-stam, die zich meester maakte van dit land. De eigenlijke Gurkha’s maken aanspraak op hun afstamming van de rajah’s van Chitor in Rajpoetana (het land ten O. van de Indus).
Ze zouden hieruit door Mohammedanen verdreven zijn en naar het heuvelland aan de voet van het Himalaya-gebergte zijn getrokken. Hier verwierven ze een heerserspositie. Ze kwamen in conflict met de Engelsen, die hen beletten hun macht naar het Z. uit te breiden. Evenals de Sikhs, die zich ook eerst krachtig tegen de Engelsen verzetten, leverden zij later zeer gewaardeerde soldaten voor het Engels-Indische leger. Hun afdelingen hebben aan de Engelsen veel diensten bewezen, ook buiten Indië.In Nepal hebben de Gurkha’s zich sterk met de daar gevestigde Mongolide bevolking vermengd. Ook de taal en de godsdienst zijn producten van menging. De officiële taal bevat elementen uit het Munda, het Tibeto-Burmaans en het Indo-Arisch, terwijl het Hindoeïsme van de Gurkha’s uit Rajpoetana invloed heeft uitgeoefend op het Boeddhisme van de Mongolide stammen.
Lit.: W. Brook Northey en G. J. Morris, The Gurkhas (London 1928); L. Adam, Sitte u. Recht im Napal (1934); Idem, The social organisations and customary law of the Napalese tribes (1936); W.
B. Northey, The land of the Gurkhas (1937).
