(ook gouden snede, sectio aurea, sectio divina) of verdeling in uiterste en middelste reden, noemt men een zodanige verdeling van een lijnsegment AB in twee delen AP en PB, dat het grootste stuk AP middenevenredig is tussen het kleinste stuk BP en de gehele lijn AB en derhalve AP2 = AB x BP, uit welke voorwaarde de deelverhouding ½ (— 1 + √5 ) voortvloeit. De oude Grieken (o.a.
Eudoxos*) bestudeerden deze deelverhouding (waaraan zij een bijzondere aesthetische en mystieke waarde toekenden) met grote belangstelling en ook in later eeuwen hebben vele wiskundigen zich er mede beziggehouden.De gulden snede is ontleend aan de verhoudingen van het menselijk lichaam, ook aan die in dieren, bloemen, planten, kristallen enz. In de boekdrukkunst wordt daardoor de lengte en breedte van een bladzijde (bladspiegel) bepaald in verhouding tot de grootte van het bedrukte gedeelte (zetspiegel).
Lit.: Max Möckel, Das Konstruktionsgeheimnis der alten italienischen Meister, der Goldene Schnitt im Geigenbau (Berlin 1925); L. Kaiser, Ueber die Verhältniszahl des goldenen Schnitts, die Reihe der mit ihr zusammenhängenden ganzen Zahlen und eine aus dieser abgeleitete Reihe (1929); Th. Wolff, De Gulden Snede (Leeuwarden 1929); Jan Poortenaar, De Gulden Snede en Goddelijke verhouding (4de dr. 1947); H. A. Naber, Das Theorem von Pythagoras (1908); Idem, Meetkunde en Mystiek (1915); Idem, Van Theorema naar Sectio Divina (1937).
