Italiaans schilder (Calvenzano bij Bologna 4 Nov. 1575 - Bologna 18 Aug. 1642), leerling van Calvaert en Lod. Carracci, ging in 1605 naar Rome, waar hij onder invloed kwam van de werken van Caravaggio* (Kruisiging van S.
Petrus, Rome, Vat.). Na 1611 bleef hij, behoudens een korte onderbreking in Rome, te Bologna gevestigd, waar hij onbetwist het hoofd van de Bolognese schilderschool was. Zijn werk is lichter van toon dan dat van Caravaggio en in zijn middelste periode ook kleurrijker en warmer. Uit deze tijd stamt het eens zeer beroemde fresco in het Pal. Rospigliosi te Rome, voorstellende „Aurora” (1610), evenals de fresco’s in de kapel van het Quirinaal, de Bethlemitische kindermoord (1610, Bologna, Pin.) en vier Herculesvoorstellingen in het Louvre. Zijn latere schilderingen zijn classicistisch, vaal van kleur en glad van vorm, soms iets sentimenteel.
Juist deze lege stijl werd zeer bewonderd en nagevolgd. Tot deze werken behoren: de Wedloop van Atalante en Hippomenes (Napels, Nat. Mus.), Rustende Venus (Dresden, Gal.) en de H. Sebastiaan (Parijs, Louvre).Lit.: G. Sobotka, G. R. (1914); M. von Boehn, G. R. (1925); F. Melaguzzi-Valeri, G. R. (Firenze 1929); R.
Peusner u. O. Grautoff, Barockmalerei i. d. Rom. Ländern (Potsdam 1930).
