Ned. beeldhouwer (Amsterdam 26 Nov. 1902 - 12 Juni 1944), kreeg eerst een opleiding als werktuigkundige bij de Ned. Spoorwegen te Utrecht.
In 1926 ging hij in dienst van de B.P.M. naar Curaçao. Als dank voor zijn moedig optreden bij het redden van een brandend schip, kreeg hij van deze maatschappij een beurs voor 2 jaar voor de Rijks-Akademie te Amsterdam. Na eerst nog op een reclame-tekenbureau te hebben gewerkt en kinderliedjes te hebben geïllustreerd, besloot hij in 1931 zich definitief aan de beeldhouwkunst te wijden. In 1932 behaalde hij de zilveren medaille in de wedstrijd om de Prix de Rome. In het begin maakte hij naturalistische plaquettes en portretten. Zijn eerste grote opdracht kwam uit Curaçao: een monumentale klok voor een plein in Willemstad. Tot zijn bekende werken behoort ook het monument voor Wilhelmina Drucker te Amsterdam. In 1937 maakte hij het monument voor de Koningin-Moeder te Baarn, uitgevoerd in baksteenmozaïek; in 1940 de beeldengroep voor het spoorwegviaduct te Utrecht. In een serie kinderportretten gaf hij blijk van zijn grote liefde voor het kind. Ook ontwierp hij talrijke penningen.Tijdens Wereldoorlog II heeft hij zich geheel aan het verzet gegeven en daarin groots werk verricht, wat hem ten slotte het leven kostte: hij werd gefusilleerd.
Lit.: A. Helman, Een doodgewone held, De levensgesch. van G. J. v. d. V. (Amsterdam 1946); Th. v. Reyn, Ned. Beeldhouwers v. deze tijd (Amsterdam 1949)-
