Duits historicus (Koningsbergen 5 Apr. 1827 - Leipzig 18 Aug. 1891), hoogleraar achtereenvolgens te Rostock (1864) en te Leipzig (1866), schreef o.m. een uitvoerige en nog steeds bruikbare biografie van paus Pius II. Hij is vooral bekend geworden door zijn Wiederbelebung des classischen Altertums, waarmee hij licht heeft geworpen op één aspect van de Italiaanse Renaissance (en tevens de term „Humanisme” ingang heeft doen vinden), die de gelijktijdig schrijvende Jacob Burckhardt in groter volheid heeft gezien.
Hij was een zoon van de Koningsberger professor Johannes Voigt (1786-1863), auteur van (o.a.) een door zijn sereniteit opmerkelijk boek over paus Gregorius VII (1815).Bibl. : Die Wiederbelebung des classischen Altertums, oder das erste Jahrhundert des Humanismus (1859; 2de dr., 2 dln, 1880-’81 ; 3de dr., door M. Lehnerdt, 1893); Enea Silvio de Piccolomini, als Papst Pius II, und sein Zeitalter (3 dln, 1856-’63); Moritz von Sachsen, 1541-1547 (1876).
Lit.: M. Lehnerdt, in: Biogr. Jahrb. f. Altertumskunde XVII (1894).
