Duits paedagoog (München 29 Juli 1854-15 Jan. 1932), was hulponderwijzer en gouverneur, ontwikkelde zich vnl. als autodidact, en studeerde ten slotte aan de universiteit wiskunde en natuurwetenschappen; hij promoveerde in 1881. Als leraar muntte hij door paedagogische en didactische bekwaamheid uit.
In 1895 werd hij Stadtschulrat te München, waar hij in 1898 zijn grote hervormingen begon. Tegenover zich vond hij Herbartiaanse opvattingen en de gewone sleur en vooroordelen. Zijn positieve werk centreerde in de gedachte, de kinderen door handenarbeid in aanraking te brengen met eigen verantwoordelijkheid en van eigen inventiviteit en initiatief te leren uitgaan. Veelvuldig misverstand maakte, dat aan zijn „Arbeidsschool” o.a. werd toegeschreven „goede arbeiders” af te leveren. Sedert 1910 deed zich bij hem ook de invloed van de Amerikaanse paedagoog John Dewey gevoelen. In 1911 werd hij lid van de Rijksdag, in 1920 hoogleraar in de opvoedkunde te München.Bibi.: Begriff der Staatbürgerl. Erziehung (1910); Begriff der Arbeitsschule (1912, 8ste dr. 1930); Seele des Erziehers (1921); Theorie der Bildung (1926); Theorie der Bildungsorganisation (1923). Autobiogr. in: Pädagogik der Gegenwart in Selbstdarstellungen I (1926).
Lit.: H. P. Cruse, G. K., een opvoedkundige studie (Amsterdam 1922); A. Fischer, G. K. Leben u. pädag. Werk (1925); H. Kirschbaum, Die Entwickl. d. theor. Vorauss. v. K.’s Paed. (1927); M. Vanselon, Kulturpädagogik u. Sozialpolitik bei K., Spranger und Litt,diss. Greifswald (1927); O. Schubarth, G. K., diss. Heidelberg (1936); S. J. Agüstsson, La doctrine d’éducation de G. K., diss. Parijs (1936); L. Weber, Schichtung und Vermittlung im pädagogischen Denken G. K.’s (Leipzig 1936, met voll, bibliografie); A. Zurfluh, G. K.’s grundlegendes Werk für die staatsbürgerl. Erziehung, diss. Freibuig i. Zwitserland (1937); Marie Kerschensteiner, Georg K. Der Lebensweg eines Schulreformers (München 1939).
