(1, ontleedkunde), een verdikking die in zenuwen voorkomt op de plaats waar andere zenuwen afsplitsen of intreden. Een ganglion bestaat uit zenuwcellen, zenuwvezels en bindweefsel.
De verschillende gangliën hebben een eigen naam, naar de plaats waar zij liggen (bijv. ganglion lumbale I in de sympathische grensstreng) of naar de naam van de ontdekker (bijv. ganglion Gasseri, waar de nervus trigeminus zich uit afsplitst).(2, ziektekunde), een uitwendig zichtbare zwelling, in de buurt van een gewricht en dan uitgaand van de gewrichtskapsel, meestal aan de strekzijde van de pols of in de kniekuil, of uitgaande van een peesschede. Het is een kleine cyste, met een geleiachtige inhoud, ontstaan door colloïde degeneratie van bindweefsel. Tot volle ontwikkeling („rijpheid”) gekomen, kan een ganglion barsten en dan niet meer terugkomen. Hierop berust de oude therapie van stukslaan met een houten hamer.
Wanneer een ganglion klachten geeft, meestal van pijn, kan het chirurgisch worden weggenomen.
