in 54 quaestor, in 50 volkstribuun; in het begin was hij een vriend van Pompeius, doch hij schaarde zich vervolgens tegen hoge beloning aan de zijde van Caesar. Als tribuun noodzaakte hij eerstgenoemde, toen men Caesar uit Gallië wilde terugroepen, tegelijk met deze afstand te doen van zijn provincia.
Hij drong er daarna bij Caesar op aan naar Rome op te rukken, speelde echter op diens verzoek de rol van bemiddelaar en keerde naar Caesar terug, toen zijn pogingen mislukt waren. Nu vergezelde hij Caesar op diens tocht naar Italië, nam voor hem Sicilië in bezit en stak naar Africa over om ook dit te vermeesteren. Hier behaalde hij eerst successen, maar in de oorlog tegen koning Juba werd hij verslagen en gedood. Op de geschiedenis van zijn tijd heeft hij door zijn roerigheid zekere invloed geoefend.
Reeds een oud schrijver noemde hem „geniaal slecht” („homo ingeniosissime nequam”, Velleius Paterculus, II, 48).
