Italiaans rechtsgeleerde (Napels 18 Aug. 1752 - Vico Equense bij Napels, 21 Juni 1788), werd in 1774 korte tijd advocaat, maar wijdde zich naast zijn ere-ambten aan het hof van Ferdinand IV, spoedig geheel aan het schrijven van zijn hoofdwerk La Scienza della Legislazione (de wetenschap der wetgeving), dat in 1780, 1783, 1785 geleidelijk in 7 dln verschijnend en dadelijk in het Frans, Spaans en Duits vertaald, de schrijver een Europese vermaardheid verschafte. Goethe bezocht hem, B.
Franklin won zijn raad in en Napoleon I sprak later van hem als van „Ge jeune homme, notre maître à tous”. Het werk is doortrokken van de rationalistische en optimistische abstracte geest van de Verlichting en stelt vele hervormingen voor, welke de tijd verwezenlijkt heeft, op het gebied van het strafproces, het openbaar onderwijs, de codificatie van het recht e.a.Bibl. : De laatste en beste uitg. van de Scienza della Legislazione is die te Florence in 3 dln 1864-’76 verschenen, met inl. v. Pasquale Villari. De uitg. te Milaan in 1822 bevat ook de Opusculi Scelti en een biografie door Donato Tommasi. Zeer bekend werd het werk in de Franse vert, van Gablois (Paris 1821) in 6 dln, met biograf. inl. van Fr. Salfi en uitvoer. aantek. van Benjamin Constant.
Lit.: G. Gen tile, in La Critica, dl III (1905), blz. 151 v.; G. de Ruggiero, Il Pensiero politico meridionale nei secoli XVIII e XIX (Bari 1922), blz. 67 v.; U. Spirito, II Pensiero pedagogico di G. F. (1924); G. Touchard, in Nouv. Rev. histor. de droit, 1901 (ook afzonderlijk, Paris 1901).
