Zwitsers wiskundige (Genève 31 Juli 1704 - Bagnoles 4 Jan. 1752), was hoogleraar in de wijsbegeerte te Genève. Hij hield zich vnl. bezig met de studie van de algebraïsche krommen en wel meer in het bijzonder met die van haar singulariteiten.
Als paradox van Cramer is de eigenschap bekend, dat het aantal snijpunten n2 van twee krommen van de n-de graad in het algemeen (en wel voor n > 3) groter is dan het aantal punten (n(n+3) / 2, waardoor een zodanige kromme is bepaald, wat bij oppervlakkige beschouwing een tegenstrijdigheid schijnt, doch te verklaren is uit de omstandigheid, dat de ligging van de bedoelde n2 snijpunten niet willekeurig kan worden aangenomen. Ook spreekt men wel van de Regula di Cramer voor de regel, die de oplossing van twee lineaire vergelijkingen met twee onbekenden leert vinden. Cramer bezorgde de uitgave van de werken van verschillende van zijn tijdgenoten, o.a. die van de Elementa Matheseos van Wolf (2 dln, 1732-1742) en van de werken van Johannes I Bernoulli (1742) en Jacobus I Bernoulli (1744).
