markies de, Frans diplomaat, neef van Jean-Jacques Barthélemy (Aubagne, Bouches-du-Rhône, 20 Oct. 1747 - Parijs 3 Apr. 1830) was sinds 1792 gezant in Zwitserland, als hoedanig hij in 1795 met Pruisen en Spanje de vredes van Bazel sloot. In Mei 1797 werd hij in het Directoire gekozen, doch raakte in de samenzwering van Pichegru verstrikt, waardoor hij na de staatsgreep van 18 Fructidor (4 Sept. 1797) naar Cayenne verbannen werd.
Hij wist echter naar Engeland te ontsnappen en werd na de 18de Brumaire (9 Nov. 1799) door Napoleon begenadigd. Hij kwam 10 Febr. 1800 in de Senaat en was in 1814 voorzitter, toen dit lichaam den keizer vervallen verklaarde van de troon. Op 4 Juni 1814 werd hij pair van Frankrijk en 5 Oct. 1815 markies.Lit.: A. Sorel,.L’Europe et la Rév. Franç., t. IV (Paris 1892); L. Sciout, Le Directoire (Paris 1895); J. Kaulek, Papiers de B., ambassadeur de France en Suisse (5 tom. Paris I887~’94) ; Stroehlin, La mission de B. en Suisse (Genève 1900); J. de Dampierre, éd., Mémoires de B., 1768-1819 (Paris 1904).
