graaf (Culemborg 28 Mei 1577 - 2 Juni 1639), was de zoon van de voorgaande en kreeg, ondanks het Katholicisme van zijn moeder (met wie zijn vader in onmin leefde) een protestantse opvoeding en had uitstekende leermeesters. Hij studeerde te Leiden en heeft veel gereisd.
Van betekenis is hij vooral, doordat hij sinds 1617 tot zijn dood toe bijna voortdurend Gelderland vertegenwoordigd heeft in de Staten-Generaal en aan vele onderhandelingen heeft deelgenomen. In de twisten van het Bestand stond hij aan de zijde van Van Oldenbarnevelt, maar nam niet actief deel aan de strijd, zodat hij met Maurits op goede voet bleef. Hij toonde zijn grote verdraagzaamheid (hoewel overtuigd Hervormd) ook in zijn vrije graafschap, waar hij zelfs de Jezuïeten duldde. In 1618 stond hij aan het hoofd van het gezantschap naar de aartsbisschop van Bremen, de koning van Denemarken en de Hanzesteden, dat geen directe samenwerking van deze met de Republiek verkreeg.
Vervolgens nam hij deel aan de beraadslagingen, toen Denemarken bereid was zich aan het hoofd van de Protestanten tegen de keizer te stellen (1625), en bewerkte, dat dit gebeurde in samenwerking met de Republiek en Engeland. In 1632 voerde hij onderhandelingen met Isabella, de landvoogdes van de Zuidelijke Nederlanden en hij hielp het Drievoudig Verbond van 1635 met Frankrijk en Zweden sluiten. Hij was dan ook zeer gezien bij Frederik Hendrik.DR H. A. ENNO VAN GELDER
Lit.: G. D. J. Schotel, Floris I en II van Pallandt (Arnhem 1846).
