Frans geleerde van Hugenootse afkomst (Uzès n Nov. 1679 - Genève 20 Mrt 1767), leefde na de herroeping van het edict van Nantes (1685) twee jaar als vluchteling in de Cevennen en wist daarna naar Genève te ontkomen. In 1698 ging hij naar Holland, waar hij in kennis kwam met Pierre Bayle, Pierre Jurien en J.
Basnage. Naar Engeland overgestoken, werd hij bevriend met Isaac Newton, voor wiens ontdekkingen hij in het krijt trad. Te Genève teruggekeerd, bewerkte hij in 1726 een nieuwe vertaling in het Frans van het Nieuwe Testament. In 1727 werd hij bibliothecaris, hetgeen hij tot zijn dood bleef. Hij genoot groot aanzien vanwege de uitgebreidheid en veelzijdigheid van zijn kennis. Rousseau en Voltaire behoorden tot zijn bewonderaars. Men verhaalt van den laatste, dat, toen een vreemdeling zich bij hem aandiende en zeide, dat hij was gekomen om een groot man te ontmoeten, Voltaire hem vroeg, of hij Abauzit had gezien. Abauzit’s literaire nalatenschap is niet groot; een verzameling van zijn geschriften is in 1770 te Genève uitgekomen, onder de titel: Oeuvres de feu M. Abauzit', een meer uitgebreide zag in Londen het licht in 1773 (Oeuvres diverses de M. Abauzit).Lit.: E. Stroehlin, F. Abauzit (Genève 1894).
