(Turijn 30 Mei 1845 - 18 Jan. 1890), hertog van Aosta, koning van Spanje (1870-1873), tweede zoon van Victor Emanuel II, koning van Sardinië, werd opgevoed te Turijn, nam in 1859 en 1866 deel aan de oorlogen tegen Oostenrijk en werd in 1869 viceadmiraal. Na de val der Spaanse Bourbons werd hij, nadat talrijke andere prinsen tevergeefs waren aangezocht, de 16de Nov. 1870 door de Cortes tot koning van Spanje gekozen.
Zijn huldiging (2 Jan. 1871) geschiedde onder ongunstige tekenen, daar generaal Prim, aan wien hij de kroon te danken had, weinige dagen te voren (30 Dec. 1870) door sluipmoord was gevallen. Een sterke oppositie van republikeinen en andere radicalen keerde zich tegen hem; hij was niet in staat de felle partijstrijd te bedwingen en onophoudelijk wisselden de ministeries. Toen de Cortes zich duidelijk tegen hem keerde en hij begreep, dat hij bij niemand steun vond, vroeg hij de Cortes hem te willen ontslaan, wat 11 Febr. 1873 geschiedde. Hij verliet het land en leefde verder ambteloos te Turijn (z Spanje, geschiedenis). Hij was gehuwd (30 Mei 1867) met prinses Maria Victoria del Pozzo de la Cisterna, een rijke, adellijke Italiaanse; na haar dood (1876) huwde hij op 11 Sept. 1888 Letitia Bonaparte, een dochter van prins Jéróme. Hij had vier zoons.Lit.: Manfredi e Cisotti, Amedeo, duca d’Aosta, ricordi storici (Roma 1890); H. R. Whitehouse, The sacrifice of a throne, being an account of the life of Amadeus, duke of Aosta, sometime King of Spain, (New York 1897).
