vicomte, Frans schrijver (Nizza 24 Febr. 1848 - Parijs 24 Mrt 1910), onderging smartelijk de nederlaag van 1870-’71, maar als Katholiek democraat accepteerde hij de republiek. Hij ging in diplomatieke dienst, maakte reizen naar het Oosten, waarvan hij de charme onderging als Chateaubriand en Loti.
Hij was tien jaar gezantschapssecretaris te Sint Petersburg, waar hij kennis maakte met de Russische literatuur, die hij introduceerde bij zijn landgenoten door zijn artikelen in de Revue des Deux Mondes, later gebundeld tot Le Roman russe (1886). De vraag blijft of hij voldoende de diepte van een Dostojewskij heeft gepeild, maar zeker is dat dit boek een belangrijke bijdrage vormde tot de kentering der geesten op het eind van de 19de eeuw. Ook zijn romans van religieus-idealistische strekking als Jean d'Agrève (1897) hadden veel succes, maar zijn blijvende waarde ligt vooral in zijn essayistisch werk als Remarques sur l’Exposition du Centenaire (1889).DR R. WIARDA
Bibl. : Syrie centrale ( 1868) ; Syrie, Palestine, mont Athos ( 1876) ; Histoires orientales (1879) ; Les Portraits du siècle (1883) ; Histoires d’hiver (1885); Souvenirs et visions (1887); Regards histor. et litt. (1892) ; Notes sur le Bas-Vivarais (1893) ; Heures d’histoire (1893) ; Spectacles contemporains (1895); Devant le siècle (1896); Les morts qui parlent (1899) ; Vanghéli (1901) ; Journal d’E.-M. d. V. Paris - Saint-Pétersbourg 1877-1903, p.p. Félix d. V. (1932).
Lit.: V. Giraud, Les Maîtres de l’heure, 1.1 (1911) ; E. Gosse, Portraits and Sketches (1912); E. Tillmann, E.-M. d. V. Seine Stellung in der Geistesgesch. d.
Zeit, diss. Bonn (1934); L’abbé L. le Meur, L’adolescence et la jeunesse d’E.-M. d. V. (1933).
