Frans schrijver (Quimper 24. Jan. 1718 - Parijs 10 Mrt 1776), ontving zijn opleiding van de Jezuïeten en doceerde enige tijd aan het Collége Louis le Grand.
Hij is vooral bekend gebleven als tegenstander van wat men toen noemde „les philosophes”, de rationalisten die zich vnl. groepeerden om Diderot en de Encyclopédie. In 1746 publiceert hij Lettres de madame la comtesse de dat weldra verboden wordt; daarop volgt Lettres sur quelques écrits de ce temps (13 dln, 1749-1754), dat hetzelfde lot ondergaat; dan komt L’année littéraire, voortgezet na zijn dood door zijn zoon met enige medewerkers (1754-1790). Meer dan eens wordt hij gevangengezet (Bastille, Vincennes, le For-l’Evêque); als hij vrijkomt, begint hij onvermoeid opnieuw. Al kan hij niet op tegen Voltaire die L’année littéraire L’âne littéraire noemt, die hem fel aanvalt in zijn gedicht Le pauvre diable (1758), in zijn toneelstuk L’Ecossaise (1760), waarin hij Fréron voorstelt onder de naam Wasp (Eng. voor wesp, ook horzel = Fr.
Frelon) en dié venijnige epigrammen tegen hem lanceert, hij blijft de theorieën bestrijden die het Christendom ondermijnen of afwijzen. Hij is overigens een man van goede smaak, ook literair.Lit.: P. Chauvin, Un journaliste du XVIIIe siècle. L’année littéraire et F. in: Rev. des Pyrénées (1905); F. Cornou, Trente ans de lutte contre Voltaire et les philosophes du i8me siècle.
Elie F. (1922); F. C. Green, Eighteenth Century France. Six essays.
Over F. p. m-154: Voltaire’s greatest enemy E. F. (1929).
