Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 23-01-2023

EERDMANS, Bernardus Dirk

betekenis & definitie

Nederlands godgeleerde (Maasdam 24 Apr. 1868 - 29 Apr. 1948), studeerde te Leiden theologie en promoveerde op een proefschrift Melekdienst en vereering van hemellichamen in Israël’s Assyrische periode. Daarna zette hij zijn Semietische studiën in Duitsland voort, o.a. te Straatsburg onder Nöldeke, waarna hij predikant werd te Midwoud en tevens, 1896-1898, privaat-docent te Leiden in Aramees en Assyrisch. In 1898 werd hij hoogleraar te Leiden.

Zijn studiën brachten hem er sindsdien toe zich af te wenden van de toen door vele theologen aanvaarde hypothese Graf-Kuenen-Wellhausen en te leren, dat de wet veel ouder was dan daar werd aangenomen; hij zag ook in dat in jonge Oudtestamentische geschriften heel wat overoude, primitieve volksvoorstellingen en -gebruiken scholen; door alles heen schemeren de overblijfselen dier Oudsemietische wereld, waarvan immers ook Israël deel uitmaakte. Op godsdienstig-kerkelijk gebied behoort hij tot de rechts-modernen. Reeds als predikant gaf hij de stoot tot de oprichting der Evangelische Unie, later omgezet in de Vereeniging van Vrijzinnig Hervormden. Hij heeft zich voorts met grote toewijding op staatkundig terrein bewogen, van 1914-1918 en van 1931-1933 heeft hij zitting gehad in de Tweede Kamer der Staten-Generaal voor de Liberale Staatspartij.Bibl.: Alttestamentliche Studien I-IV (1908 en vlgg.); De godsdienst van Israël (2 dln, 1930); Babylonian and Assyrian Religion in Progress (New York 1907); De theologie van dr Abr. Kuyper (1909); Moderne orthodoxie (1911); The Hebrew Book of Psalms (1947); The Religion of Israël (1948); posthuum: The name Jahu (Oud-Testam. Studiën V, 1948); The composition of Numbers (ibid. VI, 1949).

< >