Duits psycholoog, paedagoog en wijsgeer (Gross-Lichterfelde, bij Berlijn, 27 Juni 1882), leerling en zelfstandig voortzetter van Dilthey, werd in 1911 hoogleraar te Leipzig, in 1920 te Berlijn, sinds 1946 te Tübingen. Zijn betekenis op het gebied der paedagogiek en cultuurfilosofie berust vooral op zijn Lebensformen (1914, 1950) en zijn Psychologie des Jugendalters (1924, l,949).
Daarin beoefent hij de geesteswetenschappelijke psychologie. Filosofisch streeft hij naar een humanistische synthese van de idealen der Oudheid en het Vrijzinnig Christendom.Bibl. (beh. de gen. werken): Grundlagen der Geschichtswissenschaft (1905); Wilh. v. Humboldt u. d. Humanitatsidee (1909), waarbij latere geschriften over Schiller (1941) en Goethe (1943) aansluiten; Begabung u. Studium (1917); Kultur u. Erziehung (1919); Volk, Staat, Erziehung (1932); R. Stadelmann (1951).
Lit.: Emilie Bosshart, Die systematischen Grundlagen der Pädagogik S.s (1935, met bibliogr.); J. A. Stellwag, De zedelijke waardetheorieën van S., Brentano en Meinong, diss. Amsterdam (1941) , vgl. 00k „Geistige Gestalten u. Probl.” Festschr. f. E. S. (1942) .
