Vlaams toondichter (Sinaai, Oost-Vlaanderen, 27 Mrt 1854-Brussel 28 Oct. 1912), studeerde aan het Kon. Muziekconservatorium te Brussel.
In 1877 behaalde hij de „Prix de Rome” met de cantate Klokke Roeland, gedicht door Julius Sabbe. Deze cantate, later uitgegeven als op. 17, bezingt de strijd der middeleeuwse Vlaamse gemeenten. Zij wordt nog herhaaldelijk, steeds met grote bijval uitgevoerd. Zij is voorzeker een der meest spontane dramatisch-lyrische composities van Tinei. In 1881 werd hij directeur van de Interdiocesane Kerkmuziekschool te Mechelen; in 1889 inspecteur der Rijksmuziekscholen. Van 1896 af doceerde hij contrapunt aan het Kon. Conservatorium te Brussel waar hij, in 1909, directeur-generaal werd. Tinei was een componist van betekenis, die zijn plaats heeft in de rangen der groten van zijn tijd. Zijn oratorium Franciscus verzekerde hem grote bekendheid.Werken: Godelieve (dram. oratorium, 1879); Franciscus (oratorium, 1888); Katharina (dram. oratorium, 1909); Kollebloemen (cantate); De drie Ridders (ballade voor soli, koor en orkest); Polyeucte (ouverture en entr’actemuziek); Te Deum; Psalm 150; Mis van Lourdes; Grafgezangen; orgel- en klaviermuziek; liederen. Theoretisch werk: Le chant grégorien, théorie sommaire de son exécution (1890, Ital. 1901).
Lit.: Vander Eist, E. T. (Gand 1901); Paul Tinel, Le Franciscus d’E. T. (Bruxelles 1926); Idem, E. T. (Bruxelles 1946).
