Frans schilder (Carpentas 22 Sept. 1725 - Versailles 1 Apr. 1802), trok op zijn twintigste jaar naar Rome. Keerde in 1749 terug en werkte veel voor de versiering van kerken of maakte ontwerpen voor gobelins.
Van 1752 af leefde hij te Parijs, in 1764 exposeerde hij voor het eerst en vijf jaar later boekte hij zijn eerste successen. Hij heeft ontelbare portretten van de aristocratie geschilderd. In 1780 betrok hij de woning van Chardin in het Louvre, in 1792 leed hij onder blindheid en doofheid en hij leefde vrijwel vergeten in de provincie. In 1796 werd hij tot conservator van het museum van het paleis te Versailles benoemd. Hij heeft daar goed werk gedaan door schilderijen oordeelkundig te laten restaureren en hij vond een methode uit voor het reinigen van marmeren beelden. Hij was in zijn goede tijd een delicaat portrettist, die afstand van zijn sujetten wist te houden, doch die voor hun eigenaardigheden gevoelig bleek. Vooral de charme van zijn vrouwelijke tijdgenoten heeft hij meesterlijk in zijn werken vastgehouden (het Damesportret in het Louvre bijv.); bekend is zijn knappe, ietwat geposeerde maar boeiende portret van Gluck (Kunsthistorisches Museum, Wenen).
