(of Dürkheim an der Haardt of Bad Dürkheim), stad in de Rijnland-Palts, aan de spoorweg Monsheim - Neustadt, tegen de oostelijke voet van de Haardt en voor de mond van het dal van de Isenach, telde (1939) 9629 inw. (voor 3/4 Protestants). De stad heeft hout- en wijnhandel en verder sekt- of Schaumwein-, papier- en textiel-industrie.
Zij is merkwaardig wegens haar zoute bron (saline), haar badinrichting (jodium-, arsenicum- en broomhoudend water) en wegens de bouwvallen in haar omtrek (Benedictijner klooster Leinburg, Hartenburg en Schlosseck). Dürkheim kwam in de 13de eeuw als leen van de abdij van Leinburg aan de graven van Leiningen.
