Engels geneesheer (Barton, Warwickshire, 1660 - Stanway-House, Gloucestershire, Apr. 1742), studeerde te Cambridge en oefende van 1684-1708 de praktijk uit te Bristol. Daarna ondernam hij een kapertocht naar de zuidelijke zeeën, die 3 jaar duurde en o.m. een batig saldo van 170.000 livres opleverde.
Kapitein Woodes-Rogers was de leider der expeditie en Dover commandeerde een van de beide schepen, de „Duke”. Op 2 Febr. 1709 deed de „Duke” het eiland Juan Fernandez aan en nam Alexander Selkirk aan boord, die gedurende vier jaar en vier maanden alleen op het eiland had geleefd en wiens geschiedenis door Defoe is gebruikt voor zijn wereldberoemd verhaal Robinson Crusoë. Na dit avontuur hervatte Dover de praktijk eerst in Gloucestershire, sinds 1721 te Londen. Op hoge leeftijd beschreef hij zijn ervaringen in een boek Ancient Physician's Legacy to his country (1733). Hierin komt een voorschrift voor, dat later in alle pharmacopeeën is opgenomen en bekend staat als Pulvis Doveri of pulvis opii compositus. Het is een hoestpoeder, bestaande uit 1 deel pulvis opii, 1 deel pulvis rad. ipecacuanhae en 8 delen sulfas kalicus. Merkwaardigerwijze beval Dover het vnl. aan als zweetmiddel. In zijn latere jaren droeg hij de bijnaam „kwikzilverdokter” vanwege zijn grenzenloze verering van dit medicament.DR H. J. VIERSMA
Lit.: P. H. Kramer, Leven en Werk van T. D., medicus en kaperkapitein (1660-1742) in: Geneesk. Gids XXV (1947), 108 en 129.
