is de Nederlandse naam voor een beweging, die vooral in Zuid- en Oost-Azië zich steeds meer uitbreidt en ten doel heeft de welvaart van de landelijke massa met behoud van haar eigen aard en instellingen in en van de dorpshuishouding uit te bevorderen door een politiek van zelfwerkzaamheid, welke het milieu van deze massa op zoveel mogelijk punten activeert. Juist deze veelzijdigheid maakt dat de dorpsherstelpolitiek allerlei variaties vertoont, al naar een bepaald aspect meer op de voorgrond wordt gesteld.
Gemeen aan al deze variaties is de overtuiging, dat het dorp dreigt te worden opgeofferd aan de stad en dat, om dit te voorkomen, het dorpsleven moet worden aangewakkerd en met nieuwe inhoud gevuld. Zowel geestelijke als stoffelijke doeleinden worden hierbij nagestreefd. Vooral in India is het dorpsherstel (village uplift, rural reconstruction) veelzijdig en krachtig ter hand genomen, door het binnenlands bestuur (F. L. Brayne), door de coöperatieve beweging in verschillende provincies, door de zending en door leidende nationalisten als Tagore en Gandhi. In China voert James Yen met veel succes een dorpsherstelpolitiek vooral in de vorm van massa-opvoeding. In Engeland werd in 1931 de „Indian Village Welfare Association” opgericht om publiciteit, propaganda en opleiding op het terrein van dorpsherstel te behartigen.Lit.: F. L. Brayne, Village Uplift in India (1927); Socrates in an Indian Village (1929); C. F. Strickland, The Progress of rural welfare in India (1934); M. Desai, Gandhiji in Indian Villages (1927); T’ang Liang-lee, Reconstruction in China (1935); Pearl S. Buck, Mass education in China (1945).
