is dat deel der analytische meetkunde, dat de toepassing der differentiaal- en integraalrekening op meetkundige begrippen omvat. De voornaamste hiertoe behorende onderwerpen zijn: de kromming, de rectificatie en de kwadratuur van lijnen en oppervlakken, de theorie der omhulden en omhullenden, der ontwikkelde en ontwikkelende krommen (zie evolvente en evoluut), die der trajectoren en die der singuliere punten van krommen en oppervlakken en der krommen op oppervlakken (zie differentiaalrekening, geodetische lijnen, kromming, minimaaloppervlakken en torsie).
Lit.: Hk. de Vries, Leerb. d. Diff. en Int. rek. (2 dln, 1919-’21); L. Raffy, Leçons sur les applications géométriques de l’analyse (1897); D. J. Struik, Grundzüge der mehrdimensionalen Differentiaalgeometrie (Berlin 1922); L. P. Eisenhart, An introduction to differential geometry (Princeton 1947); V. Hlavatý, Differentialgeometrie (Groningen 1939); W. Blaschke, Differentialgeometrie, 3 dln (New York 1945).
