Duits Afrikanist (Baden, Hannover, 24 Juni 1875), sinds 1920 hoogleraar in Afrikaanse talen aan de universiteit van Berlijn, ontwierp een methode voor het in schrift brengen van de Afrikaanse talen en bracht hiermee een moeilijk vraagstuk tot een vrijwel algemeen aanvaarde oplossing. Zijn wetenschappelijk verantwoorde methode getuigt tevens van practisch inzicht.
Op het gebied van de volkenkunde betoonde Westermann zich eveneens zeer actief.
Hij ontving een tweetal eredoctoraten (Hamburg en Witwatersrand) en zijn groot gezag kwam tot uiting in zijn benoeming tot directeur van het in 1926 opgerichte International Institute of African Languages and Cultures.
Bibl.:
a. Linguistisch. Wörterbuch der Ewe-Sprache (2 dln, 1905-1906); Grammatik der Ewe-Sprache (1907); Handbuch der Ful-Sprache (1909); Die Sudansprachen (1911); Die Sprache der Haussa (1911); Die Kpelle-Sprache in Liberia (1924); Die westl. Sudansprachen (1927); Pluralbildung u. Nominalklassen in einigen afrik. Sprachen, Abh. Preuss. Akad. der Wiss. (Berlin 1945-1946); Sprachbeziehungen u. Sprachverwantschaft in Afrika. Sitz ber. der Dtschen Akad. d. Wiss. (Berlin 1948); Laut und Sinn in einigen westafrikanischen Sprachen, in: Archiv vergl. Phonetik I (1937)» Der Wortbau der Ewe, Abh. Preuss. Akad. der Wiss. (1943); Practical Phonetics for Students of African Languages (1933» met J. G. Ward),
b. Ethnologisch. Die Kpelle (1921); The Shilluk People (1912); Afrika, in: Die heutigen Naturvölker im Ausgleich mit der neuen Zeit (Stuttgart 1940); Africa and Christianity (London 1937); Völkerkunde v. Afrika mit bes. Berücks. d. kolon. Aufgabe (m. H. Baumann en Thurnwald) (Essen 1940).
