Eerste wereldlijk vorst van Montenegro (1852-1860) (QI Mei 1826 -Cattaro13 Aug. 1860), heette van huis uit Danilo Petrowitsj Njegosj, studeerde te Wenen, en volgde in 1852 zijn oom Peter II, wladyka (d.i. vorst-bisschop) van Montenegro, op. Danilo bewerkstelligde echter, met instemming van Nicolaas I van Rusland, de scheiding tussen de geestelijke en de wereldlijke waardigheid en werd dus uitsluitend wereldlijk vorst van Montenegro.
In 1855 huwde hij met Darinka, dochter van de rijke koopman Kvekic uit Triëst. Hij trachtte de toestanden in Montenegro te moderniseren, de bloedwraak en de stamveten af te schaffen en een regelmatig bestuur met ambtenaren en belastingen in te voeren. Hierbij stuitte hij op veel oppositie. Wegens een twist met Turkije over een grensvesting stuurde de sultan een groot leger onder Omar Pasja om Montenegro te onderwerpen, doch een ultimatum van Oostenrijk aan de sultan redde de zelfstandigheid van Montenegro (1853).
Later zocht Danilo toenadering tot Napoleon III en bereikte een regeling van de Turks-Montenegrijnse grenzen door de mogendheden (1858). Bij een bezoek aan Cattaro werd hij door een ontevreden uitgeweken Montenegrijn dodelijk gewond.
