is de belangrijkste bard van Wales in de 2de helft van de 15de eeuw (Hanmer, Noord-Wales ca 1425 - ca 1500). De voornaamste gebeurtenis in zijn leven was de eisteddfod van Gaermarthen in 1451, waar hij de zilveren zetel won en zijn stelsel van 24 bardische metra (grotendeels evenwel géén vinding van hem) werd aangenomen, waardoor de Kymrische prosodie definitief gereglementeerd werd ( z Kymrische taal en letterkunde).
Zijn eigen gedichten zijn uiterst verzorgd en schoon van klank, doch missen de speelse verbeelding van zijn grote voorganger en voorbeeld, Dafydd ap Gwilym. Het bevalligst zijn zijn minneliederen (vooral klachten over onverhoorde liefde, schilderingen van de schoonheid van de geliefde, waaronder enkele klassieke van haar haartooi; ook enige serenaden); daarnaast ook geestelijke poëzie, elegieën, lofliederen en bedelverzen, de laatste minder talrijk dan bij zijn tijdgenoten, want Dafydd was een voornaam dilettant.Bibl.: Zijn gedichten zijn uitgegeven door Th. Roberts (Bangor 1914).
Lit.: Th. Roberts, Gwaith D. ab E. (Bangor 1914).
