(uit Kymrisch crwm, vrouwelijk erom, Bretons kroumm = „krom” en Kymrisch llech, Bretons lec’h = „platte steen”), in Wales sedert de 16de eeuw gebruikelijke naam voor megalithische monumenten van het type, dat de archaeologie thans gewoonlijk met de Bretonse term dolmen aanduidt. Onder cromlech (in Engeland: stone-circle) verstaat deze wetenschap minder juist monumenten uit de jongere steentijd en het begin van de bronstijd, bestaande uit cirkel-, ovaal- of rechthoekvormig opgestelde menhirs.
De bestemming van deze omheiningen is onzeker. De grootste vindt men bij Er-Lanec, Morbihan, Bretagne en in Salisbury Plain (z Stonehenge), een kleiner Nederlands voorbeeld bij Emmen (z hunebedden). Evenals verscheidene andere door de 18de-eeuwse „Keltomanen” ingevoerde benamingen, is ook de term cromlech misleidend, daar de bouwers zeker tot een prae-Keltische bevolking behoorden.Lit.; J. Déchelette, Manuel d’archéologie préhistorique (Paris 1908).
