is de naam van verscheiden werken, die in de Hervormingseeuw de leer van bepaalde Kerken of gebieden samenvatten. Het meest bekend is het [i]Corpus doctrinae christianae d. h.
Gantze Summa der rechten, waren chr. Lehre des h. Evangelii[/i] voor het Keurvorstendom Saksen, in de geest van Melanchthon, bij verkorting Corpus Misnicum of Philippicum geheten (1560). Andere corpora doctrinae zijn dat van Pommeren (2 dln, 1565), van Hamburg (1560), van Brunswijk (1563), van Pruisen (1567), van het hertogdom Saksen (1570), van Keurbrandenburg (1572), van Brunswijk-Lüneburg en van Brunswijk-Wolfenbüttel (1576), het één streng-Luthers, het ander Philippistisch.
Aan de verwarring is een eind gekomen door de invoering van het goed-Lutherse Konkordienbuch in 1580, waardoor de oudere corpora hun betekenis in hoofdzaak hebben verloren. Aan Gereformeerde zijde verscheen in 1612 te Genève als tegenhanger van het Konkordienbuch het Corpus et Syntagma fidei quae in diversis regnis et nationibus, ecclesiarum nomine fuerunt authentice editae, samengesteld door Caspar Laurentius. Men vindt hierin alle destijds bestaande Gereformeerde belijdenisgeschriften; dit Corpus kwam in de plaats van de geheel anders samengestelde Harmonia Confessionum, eveneens te Genève versehenen, in 1581, en verzorgd door Simon Salvart. Verder bestaan er dogmatische werken van verschillende theologen, die de titel Corpus Doctrinae dragen, maar geen officiële betekenis hebben.PROF. DR J. N. BAKHUIZEN VAN DEN BRINK
Lit.: J. A. Schmidt, De Corporibus doctrinae (1706); J. N.
Bakhuizen van den Brink, De Nederl. Belijdenisgeschriften (1940), blz. 22.
