(Christoffel Smit), martelaar van de Hervorming (Brugge ca 1527-Antwerpen 4 Oct. 1564), was te Brugge Karmelieter monnik en pastoor. Hij ging over tot de Hervorming, trad in het huwelijk en bestreed de Roomse leringen.
Na een tijdlang in Engeland de wijk genomen te hebben voor vervolging, keerde hij op verlangen van de Vlaamse gemeenten terug en diende als predikant te Antwerpen. Daar werd hij door een vrouw, „Lange Margriete”, op aanstichten der Jezuïeten verraden en 2 Juli 1564, te zamen met Olivier Bockius, prof. te Heidelberg, gevangengenomen. Bockius werd twee maanden later, op voorspraak van keurvorst Frederik III van de Palts, weer vrijgelaten, maar Fabritius onderging 4 Oct. 1564, na gruwelijke martelingen op de pijnbank, de vuurdood. Ten onrechte is hij beschuldigd zijn geloof te hebben herroepen. Zijn martyrium is beschreven in de Historie ende gesciedenisse van de verraderlicke gheuangenisse der vromer ende godsaligher mannen, Christophori Fabritij.... ende Oliuerij Bockij...., 1565, in het Frans vertaald door Guido de Brés.Lit.: bovengenoemde Historie, uitgeg. en ingel. d. F. Pijper, Bibl. Ref. Neerl., VIII, blz. 257-460; L. Knappert, Het ontstaan en de vestiging van het Prot. in de Ned. (1924), blz. 315-318.
