(sinds 1875 von), Duits botanicus (Kilchberg bij Zürich, 27 Mrt 1817-München 10 Mei 1891), werd in 1848 buitengewoon hoogleraar in de plantkunde te Zürich, in 1852 gewoon hoogleraar te Freiburg. Hier schreef hij samen met Cramer een groot gedeelte van de bekende Pflanzenphysiologische Untersuchungen (Zürich 1855-1858), waar de theorie van de intussusceptie en de beroemde verhandeling over zetmeelkorrels in voorkomen.
In 1855 werd hij professor te Zürich aan het Polytechnikum, in 1857 aan de universiteit te München. Daar stelde hij o.a. de micellairtheorie op in zijn Theorie der Gärung (München 1879) en ging de chemische samenstelling van de zetmeelkorrels na. Zijn micellairtheorie is in de laatste tijden vooral zeer hoog geschat. Hij was een tegenstander van Darwin’s selectieleer. Hij ontdekte de spermatozoïden bij de varens. Zeer bekend zijn zijn studies over ’t geslacht HieraciumBibl.: Die neueren Algensysteme (Zürich 1847); Das Mikroskop (samen met Schwendener; Leipzig 1865-1867); Mechan. physiol. Theorie der Abstammungslehre (1883).
Lit.: C. Cramer, Leben u. Wirken von C. W. v. N. (1896); S. Schwendener, in Ber. d. deutsch, bot. Gesell., Bd IX (1891), p. 21-42, met bibliogr.
