is een verouderde uitdrukking voor het verhitten van een stof onder toetreding van lucht. Het is afgeleid van het Latijnse woord calx = kalk, maar de alchimisten hebben het „verkalken” uitgebreid tot alles wat op dezelfde wijze werd gemaakt als ongebluste kalk, nl. door roosten, een ander woord voor verhitten onder toetreding van lucht.
Geber, in zijn werk De alchimisten, drukt het zo uit, dat calcineren (verkalken) is: het in poedervorm doen overgaan van een stof door het vuur, waardoor bijv. uit hout, as en uit een metaal het metaaloxyde ontstaat. Alle producten ener zodanige verhitting werden kalk genoemd, die door de alchimisten werd beschouwd als het zuiverste residu van een stof, dat achterblijft, wanneer de hitte de grovere delen had verwijderd.Bij het branden van kalk valt het carbonaat uiteen in koolzuur en calciumoxyde (gebrande kalk).
Bij het calcineren van roodijzer aarde verliest dit zijn water. Gecalcineerde soda duidt op watervrije soda. Bij het calcineren van organische stoffen spreekt men tegenwoordig van verassen.
Lit.: J. W. Mellor, A comprehensive Treatise on inorganic and theoretical chemistry. Vol.
I, p. 55 (London - New York 1922).
