Vlaams beeldhouwer (Nieuwpoort 1859 - Nossegem 1938), studeerde onder Paul de Vigne te Brussel en vestigde voorgoed zijn naam met een marmeren groep Vergiffenis (museum te Brussel), dat een voor die tijd (1893) zeer modern gevoel aan de dag legde. Braecke beoefende zowel de toegepaste als de zuivere plastiek.
Zijn werken, nu eens uitgesproken realistisch, dan weer meer klassiek, getuigen van een grote technische bekwaamheid en een diepe zin voor waarheid, berustend op de rechtstreekse waarneming van het leven.Lit.: E. Hessling, La Sculpture Belge Contemporaine; H. Hymans, Belgische Kunst im 19. Jahrh. (Leipzig 1906).
