of Bülffinger, Duits wijsgeer en wiskundige (Cannstatt 23 Jan. 1693 - Stuttgart 18 Febr. 1750), studeerde wijsbegeerte onder Wolff te Halle en werd aldaar in 1721 hoogleraar in de filosofie en in 1724 in de wiskunde. Zijn voornaamste werk Dilucidationes philosophicae de deo, anima humana, mundo (Tübingen 1725) is een heldere verklaring van de filosofie van Wolff.
Op Wolff’s aanbeveling nodigde Peter de Grote Bilfinger uit, in St Petersburg voorlezingen te komen houden; hij bleef daar tot 1731. Teruggekeerd te Wurtemberg, werd hij hoogleraar in de godgeleerdheid te Tübingen en raadsheer van hertog Karel Alexander, na wiens dood hij lid van de regentschapsraad werd en onderwijs en landbouw in het land hielp organiseren. Behalve het genoemde werk schreef hij o.m. De origine et permissione mali (1724), een verklaring van Leibniz’ theodicee.Lit.: R. Wahl, B.’s Monadlologie, in: Ztschr. f. Philos. (1884).
