(Aloys) Duits psychiater (Kleef 7 Juni 1824 - 13 Juni 1886), studeerde medicijnen te Bonn, Berlijn en Halle, waar hij in 1848 promoveerde over de beweging van het menselijk oog. Na zijn promotie wendde Gudden zich tot de psychiatrie.
In 1849 was hij assistent bij Max. Jacobi. In 1855 werd hij directeur van een krankzinnigengesticht. Hier begon von Gudden een reeks hersen-anatomische studies, die hem tot een der grootste vertegenwoordigers van de hersen-anatomische richting in de psychiatrie maken. Na een professoraat te Zürich (1869) volgde een benoeming te München in 1874. Behalve door zijn grote wetenschappelijke verdiensten is von Gudden bekend geworden door zijn tragisch einde. Op 13 Juni 1886 verdronk hij te zamen met zijn patiënt, de geesteszieke koning Ludwig II van Beieren in de Starnberger See, naar men meent bij een poging zijn patiënt, die zich in het water stortte, te redden.Lit.: Kräpelin, Bemh. v. G., ein Gedenkblatt (München 1886).
