of Balkanentente noemt men het op 2 Febr. 1934 te Belgrado op initiatief van koning Alexander van Zuid-Slavië gestichte verbond tussen dit land, Griekenland, Roemenië en Turkije. Bij het dienaangaande een week later te Athene ondertekende verdrag waarborgden de aangesloten landen uitdrukkelijk de status quo der grenzen en verplichtten zij zich generlei actie tegen andere landen te ondernemen zonder elkander te hebben geraadpleegd, noch politieke verplichtingen tegenover een andere Balkanstaat op zich te nemen zonder goedkeuring van de andere deelnemers.
Bulgarije, eveneens tot toetreding van dit verbond aangezocht, weigerde dit, daar het tegenover alle betrokken landen nog eisen van herziening der grenzen meende te moeten stellen. Inmiddels slaagde koning Alexander er wel in, aan de gespannen betrekkingen tussen zijn land en Bulgarije een einde te maken en daarvoor in de plaats een vriendschappelijke verhouding te vestigen, welke zich langzamerhand zover ontwikkelde, dat zij op 24 Jan. 1937 door een vriendschapsverdrag kon worden bezegeld. De samenwerking met de leden van de Balkanbond werd steeds steviger en op 31 Juli 1938 tekenden te Saloniki de Griekse minister-president Metaxas, als voorzitter van de permanente Raad van de Balkanbond, namens de bondsleden, en de minister-president van Bulgarije een gemeenschappelijke verklaring, waarbij de clausules van het vredesverdrag van Neuilly (27 Nov. 1919) betreffende de beperking van de bewapening van Bulgarije werden ingetrokken en dit land op het gebied der bewapening gelijke rechten kreeg als de andere mogendheden. Tevens werd verklaard, dat de vertegenwoordigde staten zich bij hun wederzijdse betrekkingen zouden onthouden van het gebruik van geweld, overeenkomstig de door elk van hen ondertekende non-agressieverdragen.Wereldoorlog II (1939-1945) heeft ook op de Balkan de verhoudingen grondig veranderd. De Balkanbond kan als volledig gebroken worden be schouwd.
MR L. V. LEDEBOER
Lit.: S. Pétrovitch, L’Union et la Conférence Balkaniques (1934); M. Dendias, L’organisation du Proche-Orient et le mouvement de rapprochement balkanique (1935); R. J. Kerner and H. H.
Nicholas, The Balkan Conferences and the Balkan Entente 1930-1935 (Berkeley 1936); Th. Geshkoff, Balkan Union (New York 1940).
