(Al-Bahrain) of Avdleilanden, vormen een groep in de Perzische Golf aan de oostkust van Arabië, en wel in de grote baai, die door het schiereiland Katar en Ras (Kaap) Tannüra wordt gevormd. Het is een onafhankelijke Arabische staat onder bescherming van de Engelse regering (evenwel geen protectoraat), met een oppervlakte van 550 km2 en ongeveer 125 000 inw., voor het overgrote deel Arabieren.
Het belangrijkste eiland van deze groep is Bahrein (Av<U), ook wel Samak geheten in het Z.O. Dit ongeveer 40 km lange en tot 15 km brede eiland heeft lage kusten, waarvoor in het N. riffen zijn gelegen. Ongeveer 7 km landinwaarts van de noordelijke kust strekt zich een rotsachtig tafelland (30-45 m hoog) kilometers ver uit, reikende van de oostnaar de westkust. Aan de noordzijde van het eiland is een strook vruchtbaar land waar dadels en luzerne geteeld worden; het overige van het eiland is vrijwel niet in cultuur gebracht. Manama (Menameh), de voornaamste nederzetting en haven, ligt op Ras ar Rumnan. Evenmin als in Arabië zijn de Engelsen er in geslaagd hier aardolie te boren; in 1932 lukte het de Amerikanen wel.
De olieconcessies zijn in handen van de Bahrein Petroleum Company (B.A.P.C.O.), waarin de Standard Oil of California en de Texas Oil Co ieder voor de helft in participeren. Pompinstallaties zijn vrijwel overbodig; men kan volstaan met putten graven. Zetel en olieraffinaderij van de B.A.P.C.O. zijn te Manama gevestigd.De Bahreineilanden zijn vanouds bekend door hun parelvisserij. De parelbanken hebben er een lengte van 300 km; de visserij heeft er plaats van Juni tot Sept. Jaarlijks nemen honderden boten aan de parelvangst deel. Ook van elders komen honderden vissersboten daarheen. Jaarlijks nemen zeker 75 000 mensen deel aan de parelvisserij, waarvan de opbrengst per jaar op 30 tot 40 millioen gulden geschat wordt. De parelschelpen worden er aanstonds verkocht; s/4 daarvan komen in handen van Hindoekooplieden en worden grotendeels naar Bombay uitgevoerd, de overige gaan naar Bagdad, Syrië, Turkije en Europa.
Uitgevoerd worden: dadels, gedroogde vis, huiden en vellen, touw, parels en aardolie. Ingevoerd worden katoenen en wollen goederen, aardewerk, cement, enz.
De Bahreineilanden waren reeds aan de Ouden bekend, het grootste eiland onder de naam van Tylos of Tyros-, Arad heette bij Plinius Aradus. De Portugezen hebben er enige tijd heerschappij gevoerd en de voordelige parelvisserij voor eigen rekening gedreven. Maar toen sjah Abbas hun Ormoes ontrukt had in 1622, moesten zij zich ook van de Bahreineilanden verwijderen. Hierop streden de Perzen en Arabieren om het bezit van deze laatste, totdat een Arabische stam, die der Athoebis, zich in 1784 van de eilanden meester maakte. In 1867 verhinderde Engeland een nieuwe poging tot annexatie door de Perzen en nam de groep onder zijn bescherming.
In Wereldoorlog II werd, 14 Oet. 1942, op de Bahreineilanden Amerikaans garnizoen gelegd, in verband met de grote vervoeren door het Persian Gulf Command van geallieerd oorlogsmaterieel via Iran naar Rusland. H. A. BOMER
