Frans wiskundige (Parijs 21 Aug. 1789 - 23 Mei 1857), zoon van de dichter Louis François Cauchy. Hij was een van de grondleggers van de moderne analyse.
Reeds op 16-jarige leeftijd schreef hij een belangrijk opstel over de golfbeweging en zijn Théorie des ondes, waarin hij die van het licht verklaarde, werd in 1815 door het Instituut bekroond. Later bekleedde hij de betrekking van leraar aan de Polytechnische school. Als ijverig legitimist volgde hij na de Julirevolutie Karel X buitenslands. In 1848 werd hem het hoogleraarsambt in de wiskundige sterrenkunde te Parijs opgedragen, doch hij moest het weldra neerleggen, omdat hij de eed van getrouwheid weigerde aan de nieuwe regering.
Zijn zeer talrijke geschriften strekken zich uit over het gehele gebied van de zuivere en toegepaste wiskunde, maar vooral op dat van de functietheorie en infinitesimaalrekening heeft hij baanbrekend werk verricht. Hij was de eerste, die begrippen als limiet, continue functie, bepaalde integraal e.d. streng definieerde en daarmede een solide basis aan de functieleer verschafte (inzonderheid voor wat de functies van een complexe veranderlijke betreft). Bekend zijn ook zijn onderzoekingen over de integreerbaarheid van partiële differentiaal-vergelijkingen.Bibl.: Méthode pour déterminer à priori le nombre des racines réelles (1813); Leçons sur les applications du calcul infinitésimal à la géométrie (1816-1828); Cours d’analyse (1821); Résumé des leçons données sur le calcul infinitésimal (1823); Mémoire sur l’application du calcul des résidus à la solution des problèmes de physique mathématique (1827); Mémoire sur la résolution des équations numériques et la théorie de l’élimination (1829); Mémoire sur la dispersion de la lumière (1836) ; Note sur le développement des fonctions en séries ordonnées suivant les puissances ascendantes des variables (1846). Zijn volledige werken zijn in 28 dln uitgegeven door de Académie des Sciences (1882 vlgg.).
Lit.: Valson, La vie et les travaux du Baron C. (Paris 1868, 2 dln); F. J. Studnicka, A. C. als formaler Begründer der Determinanten-Theorie (Prag 1876).
