Heilige (Böckelheim 1098 - Rupertsberg 17 Sept. 1179), leidde sedert haar achtste jaar een streng kluizenaarsleven op de Disibodenberg, terwijl zij er lezen, schrijven en de beginselen van het Latijn leerde. Ca 1148 stichtte zij zelf voor adellijke dames een klooster op de Rupertsberg nabij Bingen en in 1165 een tweede te Eibingen nabij Rüdesheim.
Reeds vroeg was zij vermaard om haar visioenen, zodat zij genoemd werd „de Sybilla van de Rijn”. Gedreven door haar apostolische ijver deed zij ook vele vermoeiende reizen. Zij stierf op de Rupertsberg en werd vóór het altaar begraven. Hildegardis wordt in het Romeins Martyrologium officieel als heilige erkend. Haar feestdag is 17 Sept. In 1632 werd haar stoffelijk overschot naar Eibingen overgebracht.
Talrijke werken staan op naam van Hildegardis, o.a. Liber Scivias, Liber vitae meritorum en Liber divinorum operum, vele brieven aan bisschoppen, monniken en vorsten, een verklaring van de Regel van S. Benedictus, die zij volgde, merkwaardige hoofdstukken over natuur- en geneeskunde en geestelijke gedichten, die zij zelf op muziek zette.Bibl.: Voor de Latijnse werken: Migne, Patr. Lat. 197; Card. Pitra, Nova S. Hildegardis opera (Paris 1882).
Lit.: F. M. Steele, The Life and Visions of St. H. (London 1914); L. Bronarski, Die Lieder der hl. H. (Zürich 1922); H.
Fischer, Die hl. H. als erste deutsche Naturförscherin u. Ärztin (1927); H. Liebeschütz, Das allegorische Weltbild bei H. v. Bingen (1930); L. Sternberg, Die Sängerin Gottes (Limb. a. d. Lahn 1934); M.
Ungnad, Die metaphysische Anthropologie bei H. (1938); M. Schräder, Heimat u. Sippe der hl. H. (1941); H. Vits, Das Weltbild der hl. H., diss. Heidelberg (1943).
