Italiaans patriottisch schrijver (Schio 25 Nov. 1817 - Verona 27 Dec.
1888), studeerde rechten te Pavia en publiceerde in die tijd zijn eerste satirische gedichten. In de oorlog van 1848 tegen Oostenrijk streed hij als vrijwilliger mede. Hij dichtte toen de Canto degli Insorti, de vurige oorlogshymne van de colonne, die hij zelf aanvoerde bij Vallarsa en Vicenza. Het jaar daarop nam hij deel aan de verdediging van Venetië en bezong de val van die stad in het populaire A Venegia. In 1864 vestigde hij zich in Florence. Hij bleef lang populair ook om zijn sentimentele verzen (Suor Estella, Le due Madri enz.).
Zijn vrouw, Erminia Fuà, was eveneens een niet onbegaafd dichteres.
Bibl.: behalve de genoemde werken: de satires, La Donna romantica; La ricetta del Medico condotto (1852); Le Necrologie; Lo Studente di Padova (1847); De beste uitgave van zijn gedichten is die van Carrara (3 dln, Milano 1880-1881).
Lit.: C. Cimegotto, Arn. F. (Padova 1898).
