Frans prozaschrijver en dichter (Parijs 22 Jan. 1766 - Goderville bij Havre 16 Sept. 1834), kreeg bekendheid door de uitgave van enige treurspelen: Marius à Minturnes (1791), Lucrèce (1792) en Cincinnatus (1793). In 1707 benoemde Bonaparte hem tot bestuurder der Ionische Eilanden en in 1798 keerde hij terug naar Parijs, waar hij in 1799 zijn beste treurspel, Les Vénitiens, ten tonele bracht.
In 1816 werd hij door de Bourbons uit Frankrijk verbannen; eerst in 1819 ontving hij verlof terug te keren. Nu gaf hij wederom treurspelen uit en deed een Vie politique et militaire de Napoléon verschijnen, zodat de keizerlijke balling hem in zijn testament bedacht met een legaat van 100 000 francs. Veel hoger dan zijn treurspelen (als Guillaume de Nassau, 1826; Le Proscrit ou les Guelfes et les Gibelins, 1828) staan zijn satirische fabels en bevallige gedichten: Fables et poésies (1826), Souvenirs d’un sexagénaire (1833). Een verzameling van zijn werken is verschenen eerst te ’s-Gravenhage in 4 dln in 1818-1819 en daarna te Parijs in 8 dln in 1824-1827.Lit.: Sainte-Beuve, Causeries du lundi, VII.
