de Grote (Umarkot in Sindh, 14 Oct. 1542 - Akbarabad, 15 Oct. 1605), was van 15561605 keizer van het rijk der Mongolen in Hindoestan en de meest beroemde vorst uit het huis der Groot-Mogols. Als opvolger van zijn vader Hoemayoen, den stichter des rijks, kwam hij wegens zijn 13-jarige leeftijd eerst onder de voogdij van zijn vizier Beiram.
Toen hijzelf de teugels van het bewind in handen kreeg, breidde hij zijn gebied aanmerkelijk uit over het N. van Hindoestan en over Kasjmir. Daarna verbeterde hij het binnenlands bestuur en was evenzeer het schrikbeeld van zijn ambtenaren als de afgod van het volk. Een tijdlang heeft Akbar getracht een eclectisch godsdienstig systeem te propageren, dat behalve Mohammedaanse ook Hindoeïstische en Christelijke elementen bevatte. Van Christelijke denkbeelden had hij veel geleerd door R.K. geestelijken, die aan zijn hof verkeerden. Onder zijn langdurige regering kwam het rijk tot een welvaart, die het vroeger of later nooit heeft gekend. Hij bevorderde landbouw en handel en was een vriend van kunsten en wetenschappen. Agra werd, als residentie, onder zijn bestuur de schoonste stad van Indië en ontving de naam Akbarabad. In het naburige Sikandra verrees een prachtig praalgraf te zijner eer. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Selim. Zijn persoon is geïdealiseerd voorgesteld in de bekende roman Akbar van P. A. v. Limburg Brouwer, Uitg. Ned. Bibi. d. Lett., Elsevier, A’dam 1941.Lit.: G. B. Malleson, Akbar, in de serie Rulers of India (1890). V. A. Smith, Akbar the great Mogul (2de ed. 1919); W. Haig: Akbar, in: The Cambridge Hist, of India, IV, chapter IV, V (pag. 70-155), (1937)- L- Binyon, Akbar (1932).
