Antigone de edele dochter, gesproten uit het bloedschendig huwelijk van koning Oedipus met zijne moeder Jocaste, geleidde, nadat Oedipus zijn misdrijf ontdekt en zich van het licht zijner oogen beroofd had, haren blinden vader als eene zorgvuldige gezellin op zijne omzwervingen. Nadat de rampzalige koning te Colonos in Attica eene wijkplaats en het einde van zijn lijden gevonden had, keerde zij naar Thebe terug, waar zij Haemon, den zoon van koning Creon eene innige liefde jegens haar inboezemde.
Toen hare beide broeders Eteocles en Polynices elkander in een tweegevecht hadden gedood, en hunne begrafenis op straffe des doods door Creon verboden was, bedekte zij, in weerwil van dat verbod, het dierbaar ligchaam van een hunner met aarde. Creon deed haar om die reden in eene rotskloof levend begraven, en Haemon doodde zich op haar graf. — Volgens eene andere lezing waagde zij het met Argia, de echtgenoot van Polynices, het lijk van dezen op den brandstapel van Eteocles aan de vlammen prijs te geven. Zij werd door de bewakers gegrepen, en Creon gaf haar aan zijn zoon Haemon om haar ter dood te brengen. Deze verborg haar bij een herder en had met haar een zoon, die in eenzaamheid opgroeide; maar later, toen Creon dit vernam, werd hij woedend, en Haemon doodde zijne gemalin en zich zelven, om zich aan den toorn van zijn vader te onttrekken.
Het treurspel van Sophocles, dat den naam van Antigone draagt, is behouden gebleven, — dat van Aeschylus is verloren gegaan. Antigone komt ook voor in andere treurspelen, bijvoorbeeld in den “Oedipus te Colonos” van Sophocles, in de “Zeven tegen Thebe” van Aeschylus, en in de “Phoenissae” van Euripides.
