Dezen naam droeg in de eerste plaats Ammonius van Alexandrië, een peripatetisch wijsgeer, die in de eerste eeuw onzer jaartelling te Athene leefde, de wijsbegeerte van Plato met die van Aristoteles zocht te vereenigen, de leermeester was van Plutarchus en van wien geene geschriften tot ons zijn gekomen, — en in de tweede plaats Ammonius Saccas, een Alexandrijnsch wijsgeer en de beroemde stichter van de Nieuw-Platonische wijsbegeerte in den aanvang der 3de eeuw na Chr.
Hij was een zoon van arme Christen-ouders en voorzag door zakken-dragen in zijn onderhoud, — een feit, waaraan hij den bijnaam Saccas te danken heeft. Zijne weetgierigheid spoorde hem aan tot beoefening der wijsbegeerte en hij maakte hierin zoo groote vorderingen, dat hij weldra voor den uitstekendsten leeraar dier wijsbegeerte te Alexandrië gehouden en door zijne talrijke volgelingen “de godgeleerde” genoemd werd. Hij verdedigde de stelling, dat alle wijsgeerige scholen in het bezit waren der waarheid en zich door bijzaken van elkander onderscheidden, zoodat zij gemakkelijk vereenigd konden worden. Die vereeniging was het doel van zijn streven. Hij overleed in het jaar 241, nadat hij, zoo men zegt, de Christelijke godsdienst verzaakt had.
