Plutarchus, een uitstekend Grieksch schrijver, geboren omstreeks het jaar 50 na Chr. te Chaeronea in Boeotië, studeerde vermoedelijk te Athene en vertoefde daarna geruimen tijd te Rome. Trajanus bekleedde hem met de waardigheid van consul en gaf aan alle ambtenaren in Illyrië den last, om aan de voorschriften van Plutarchus te gehoorzamen. Hadrianus, die tot zijne leerlingen behoord had, benoemde hem tot procurator van Griekenland. In zijne geboorteplaats werd hij archon, bestuurder der feestelijkheden en priester van Apollo.
Hij overleed omstreeks het jaar 120. Van zijne geschriften vermelden wij de Levensbeschrijvingen van voortreffelijke mannen van Griekenland en Rome, waarin hij telkens een Griek en een Romein naast elkander plaatste. Van die paarsgewijze of parallel-levensbeschrijvingen zijn nog 46 voorhanden, bijv. van Theseus en Romulus, van Lycurgus en Numa Pompilius, van Solon en Valerius Publicola, van Demósthenes en Cicero enz. Voorts leverde hij nog levensbeschrijvingen van Artaxerxes Mnemon, van Aratus, van Galba en van Otho. Hij heeft daarenboven een groot aantal geschriften nagelaten, doch vele, waaraan zijn naam werd toegevoegd, zijn blijkbaar onecht.
De van hem afkomstige levensbeschrijvingen doen hem kennen als een man van groote belezenheid en ongemeene scherpzinnigheid, die de eigenaardige karaktertrekken van groote mannen wist op te merken en in een duidelijk licht te plaatsen, — voorts als een man van diep gevoel, gezonde moraal en groote menschlievendheid. Als wijsgeer behoorde hij tot de eclectici. Eene uitgave van zijne gezamenlijke werken is bezorgd door Stéfanus (1572), en van zijne levensbeschrijvingen door Sintenis (nieuwe druk druk, 1873—1875, 5 dln), door Döhner (1846—1848, 2 dln) en door Bekker (1855—1857, 5 dln). Eene uitgave der „Moralia” van Plutarchus bezorgde o. a. Wyttenbach (1795, 8 dln).
